Şumen Nüvvap Okulu'nu bitirdikten sonra Yunanistan'ın Gümülcine (Komotini) kasabasında, Kirkovo'nun Çorbaciysko ve Momçilgrad'da öğretmenlik yaptı. Genç yaşta totaliter rejimin menfi yönlerini açığa vurmaya, eleştirmeye başladı. Onu yıldırmak ve korkutmak için çeşitli çarelere başvuran rejim onu asla pes ettiremedi. Karakollardaki tutuklamalar ve oralarda gördüğü işkenceler haricinde
ömrünün 23 yılını Stara Zagora Hapishanesi, Belene Ölüm Kampı ve Montana ilinin Skomle Köyü'nde sürgünde geçirdi.
Ayrılığa dayanamayan eşi Nesibe Hanım'ın, Babası Turgut Bey'in ve Annesi Esma Hanım'ın Tanrı'nın rahmetine kavuştuklarını göremedi.
Nuri Adalı, 1989 yılında sınırdışı edildi.
Yıllardır hasretini çektiği Türkiye onu bağrına bastı. BAL-GÖÇ (Balkan Göçmenleri Kültür ve Dayanışma Derneği) ona sahip çıktı. Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti kendisine "Gazi" ünvanı verdi.
Dönemin Başbakanı Tansu Çiller'in talimatıyla kendisine Bursa'nın Görükle Göçmen Konutları'ndan bir daire verildi.
Çifte vatandaşlık hakkını elde edince, sık sık Bulgaristan'a gelirdi. Bilhassa yaz aylarını doğum büyüdüğü Adaköy'de geçirirdi. Bağlı bulunduğu Kirkovo Belediyesi'nden önce, kendisine Momçilgrad Belediyesi ve Hak ve Özgürlükler Hareketi sahip çıktı.
Yerel Meclisin ilk oturumunda şehrin "Fahri Vatandaşı" ilan edildi.
Belediye dairesine yerleştirildi. Türkiye ve Bulgaristan'da katıldığı forumlarda etkili konuşmalarıyla çokca alkış aldı. Bulgaristan'a geri dönmesi teklif edildi. Hak ve Özgürlük Savaşçısı bunun yerine Türkiye'de kalarak, Balkan Göçmenleri'nin haklarını savunmayı ve Bulgaristan'da demokrasinin daha hızlı gelişmesine destek olmayı seçti.
2004 yılının 5 Ağustos günü geçirdiği kalp krizi sonucu aramızdan ayrılan
Bulgaristan Türkleri'nin meşalesi Nuri Turgut Adalı, vasiyeti üzerine iki eşi, anne ve babası ile diğer yakınlarının bulunduğu doğum yeri Adaköy Mezarlığına defnedildi. Çoğu siyasi ve sivil toplum örgütleri tarafından kabrine çelenkler konuldu. Nuri Turgut Adalı, Bulgaristan Türkleri Edebiyatı'na değerli eserler bıraktı.
